Η πόλη της Αθήνας έχει μία μεγάλη ατυχία. Η εκλογική της Περιφέρεια ταυτίζεται απόλυτα με τον Δήμο Αθηναίων. Υπό Ευρωπαϊκές συνθήκες το γεγονός θα μπορούσε να είναι θετικό για τους κατοίκους της. Υπό τις ανώμαλες ελληνικές όμως δεν είναι.
Γιατί ωστόσο συμβαίνει αυτό;
Στο επίπεδο της Κεντρικής πολιτικής, δηλαδή των Βουλευτών, κυριαρχεί η άποψη ότι ως εκλεγμένοι δεν πρέπει να ασχολούνται με τα τοπικά και καθημερινά προβλήματα.
Στο επίπεδο της τοπικής αυτοδιοίκησης μολονότι ο Δήμαρχος Αθηναίων είναι ένας «Υπερυπουργός», συνήθως «απαξιώνει» να ασχοληθεί με τα μικρά αλλά ουσιώδη θέματα.
Έτσι, το μπαλάκι πέφτει στους «τελευταίους τροχούς της αμάξης» του πολιτικού συστήματος, δηλαδή σε Αντιδημάρχους, Δημοτικούς Συμβούλους καθώς και στις Δημοτικές κοινότητες
Έχοντας προσωπική εμπειρία από τον εν λόγω τομέα, διαπιστώνω με λύπη την προβληματική πραγματικότητα. Κάποιοι καταλαμβάνοντας κορυφαίες θέσεις επιλέγουν να περνούν καλά χωρίς να προσφέρουν τίποτα ενώ κάποιοι άλλοι αντιθέτως γίνονται «τιμητικοί λαντζέρηδες» ενός προβληματικού συστήματος.
Και καθώς συμβαίνουν όλα τα προαναφερθέντα, η καθημερινότητα ολισθαίνει σταθερά προς το χειρότερο. Το γεγονός αυτό είναι απολύτως λογικό. Οι ίδιοι οι βασικοί θεσμικοί παράγοντες που θα έπρεπε σύμφωνα με το Σύνταγμα να μεριμνούν για τους πολίτες δεν πράττουν στην πλειοψηφία τους το αυτονόητο.
Ακόμα περισσότερο προκλητικό είναι το γεγονός ότι σε αντίθεση με τους Αθηναίους συναδέλφους τους οι Βουλευτές της επαρχίας και οι Δήμαρχοι, παρεμβαίνουν κατά κανόνα με πολύ αμεσότερο τρόπο στα προβλήματα των περιοχών τους.
Εξάλλου οι συνθήκες ζωής εκτός Αθηνών στις περισσότερες περιπτώσεις διαμορφώνονται ποιοτικότερα και καλύτερα σε σύγκριση με αυτές των αστικών κέντρων.
Υπάρχει όμως και ένα ακόμα αποτέλεσμα το οποίο θα πρέπει να μας ανησυχεί έντονα Αναφέρομαι στην αύξηση των ποσοστών ακροδεξιών μορφωμάτων. Γιατί ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι αυτό που περιγράφω είναι μία από τις βασικές γενεσιουργές αιτίες του;
Είναι ξεκάθαρο. Οι περισσότεροι εκλεγμένοι είτε ως Βουλευτές είτε ως Δήμαρχοι φέρουν σοβαρές ευθύνες για την εκλογική άνοδο τη ακροδεξιάς στην πρωτεύουσα. Οι δε προσπάθειες απαγόρευσης συμμετοχής ορισμένων Κομμάτων στην εκλογική διαδικασία αποτελούν μόνο «συμπτωματική» αντιμετώπιση του προβλήματος και όχι οριστική. Ενδεχομένως μάλιστα να το τροφοδοτούν και να το ενισχύουν.
Καθώς είμαι θιασώτης μίας διαφορετικής πολιτικής αντίληψης με επίκεντρο τον άνθρωπο, την ενσυναίσθηση και την καθημερινότητα, με απασχολεί ιδιαίτερα έντονα αυτό το αλαζονικό πολιτικό χαρακτηριστικό που αντλεί την ύπαρξή του από τριτοκοσμικά «υποδείγματα».
Σύγχρονη πολιτική ζωή στην Ελλάδα θα υπάρξει μόνο όταν αλλάξει αυτό το δεδομένο, μόνο εάν η πολιτική «προσγειωθεί» στην κάθε γειτονιά, στο κάθε σπίτι, στον κάθε άνθρωπο.
Ίσως αυτό θα είναι και το πραγματικό τέλος της Μεταπολίτευσης όπως την ξέραμε…
*** O Γιώργος Π. Αποστολόπουλος Υποψήφιος Βουλευτής Α΄ Αθήνας, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής, Δημοτικός Σύμβουλος.
